Τό γαλανό πού διψᾶς

ὁ κρουνός τό κρατᾶ τοῦ οὐρανοῦ

καί στό μέσα μέρος τῆς καρδιᾶς

χρόνος πού μεταλαβαίνει φῶς

Μέ τό πρόσωπο στόν ἥλιο

Νά μετρῶ τήν φωτιά τοῦ οὐρανοῦ

Μέσα μου ἔτσι

Πού νά σημαίνει τό σιωπῶ:

ΜΙΛΩ    ΑΘΑΝΑΣΙΑ

                    …καί τό μιλῶ:

ΣΙΩΠΩ  ΤΗ  ΦΘΟΡΑ

Ἁπλότητα  εἶναι ὁ καρπός

τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης

Νιῶθε Θεό

Κι ὅλα θά πᾶνε καλά

Χριστός  Ἀνέστη

 

Σταυρός 

τό φῶς τῆς κοινωνίας μας

Τό  εἰδικό  βάρος   τοῦ  πόνου

Μέ  τό  ἀκριβές   ἀντίβαρο

Ἀπό τήν ἄνωση τοῦ πνεύματος

Καθορίζουν   στό    χρόνο

Τήν  πυκνότητα  τῆς  ψυχῆς

Σέ    αἰωνιότητα.

Ἡ  ἀγάπη σέ ἐλευθερώνει

ἀπό αὐτό πού εἶσαι

γιά αὐτό πού ὁ Θεός εἶναι

Ὁ Θεός πρῶτα μᾶς ἐνδύει πρόσωπα

καί μετά φῶς

Ὅταν ἀνάβεις τό κερί

 καί ξεκλειδώνεις τόν Κῆπο

τοῦ  χρόνου τό χῶμα

ἔδαφος γίνεται Θεοῦ

  Ὁ πόνος ἀπέχει ἀπό τό θαῦμα

   Μιά   φωτοστάλα   συνείδησης    

      

Ἡ ἡσυχία τῆς καρδιᾶς

ἀνάβει στά  μάτια ὄχι ὅραση

ἀλλά αἴσθηση Θεοῦ

καί  βλέπεις.

 

Ἡ χαρά δέν  εἶναι δρόμος τοῦ κόσμου

Παντοῦ καραδοκεῖ ὁ θάνατος.

Ἡ χαρά εἶναι δρόμος τοῦ πόνου

Παντοῦ γρηγορεῖ ὁ  Ἀθάνατος.

Νά  ἔχεις εἰρήνη 

 γιά  νά μπορεῖ ὁ Θεός 

νά ἐργάζεται μαζί σου

     Ὑγεία φωτός στόν χρόνο σου

Ἀναπνοή τῶν κτισμάτων εἶναι ἡ αὔρα τοῦ μυστηρίου τους

 Ἥλιος θά δανείσει πάλι  τό  ὄνειρο  καί τό ταξίδι σου  ἀπό μέρα σέ μέρα ὅπως ἀπό φάρο σέ φάρο στόν λιμένα θά σέ  φέρει  μέ τό  ἀρτεσιανό  φῶς τῆς  καρδιᾶς  πού  ἀλάφρωσε τήν ἀέναη δικαιώνοντας πορεία τοῦ ἥλιου.

           

 Ἀφουγκράσου

 Κύριε 

τίς ἡμέρες μας

 ἀφουγκράσου 

τό ἀνεκπλήρωτο 

φῶς μας.

Δίχως καλοσύνη καμμιά ὀμορφιά δέν  ἀνασαίνει